Anouk Heesbeen begon in 2012 als rondleider bij het Stedelijk Museum na een bachelor Algemene Cultuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit en een master Museumstudies aan de Universiteit van Amsterdam. Haar periode als medewerker Educatie bij Foam was van korte duur; begin 2015 werd zij bij het Stedelijk namelijk verantwoordelijk voor de uitbreiding van het Onvergetelijk programma, bestaande uit interactieve rondleidingen voor mensen met dementie en hun mantelzorgers. In die functie werkt Anouk steeds twee maanden bij een ander museum in Nederland om het Onvergetelijk programma op locatie te implementeren. In dit artikel geeft Anouk een kijkje in haar (werk)week.
Vandaag begint het implementatietraject van het Onvergetelijk programma in het Limburgs Museum Venlo. Hoewel ik inmiddels bij het negende museum van de uitbreiding ben aanbeland, is de start van zo’n intensieve periode altijd weer spannend. Van te voren weet ik immers nooit hoe het traject precies zal verlopen, en met welk resultaat ik na twee maanden het museum weer verlaat.
De week begint gelukkig goed. ’s Middags heb ik een succesvolle afspraak met vertegenwoordigers van het Alzheimercentrum Limburg om de mogelijkheden voor samenwerking te bespreken. We smeden plannen om Onvergetelijk op een innovatieve manier bij de doelgroep onder de aandacht te brengen rondom Wereld Alzheimer Dag in september. Een betere samenwerkingspartner voor de externe communicatie kan het museum zich niet wensen!
Een belangrijk onderdeel van het implementatietraject is het trainen van de rondleiders in de Onvergetelijk methodiek. Vandaag staat de eerste trainingsdag op het programma, waarbij we focussen op de kenmerken van dementie en de impact van de ziekte. Ik zie dat de rondleiders zichtbaar geraakt zijn door de dementieproblematiek en nog sterker overtuigd raken van de waarde en het belang van het Onvergetelijk programma: een fijne basis voor de rest van het traject.
’s Avonds heb ik helaas geen tijd om bij te komen. Het Alzheimer Café in Venlo heeft me gevraagd een avondvullend programma te verzorgen voor hun bezoekers. Na een korte presentatie laat ik de aanwezigen kennismaken met de Onvergetelijk methode via een demonstratierondleiding. De reacties na afloop zijn hartverwarmend en de nog beschikbare plekken tijdens de gratis pilotrondleidingen in augustus zijn direct gevuld. Een lange, maar succesvolle dag!
Vandaag staat de tweede trainingsdag voor de rondleiders op het programma. Na uitgebreide uitleg over de Onvergetelijk rondleidmethode, springen de rondleiders ‘s middags in het diepe door op zaal voor het eerst een eigen object op de Onvergetelijk manier te bespreken. Voor iedereen heel spannend, maar ook heel verhelderend.
Moe maar voldaan stap ik om 17.15 in de trein richting Den Haag. Mijn treinleven gaat helaas niet altijd over rozen: een botsing tussen een goederentrein en een vrachtwagen gooit roet in het eten. Ik besluit om te reizen via Nijmegen en kom bijna drie uur later dan gepland thuis.
De vermoeidheid is deze ochtend nog niet verdwenen; er zijn soms momenten waarop ik zou willen dat ik koffie lustte – en dit is er één van. Gelukkig is deze werkdag een stuk minder intens en staan er leuke dingen gepland. Het Stedelijk heeft al een aantal jaar Blikopeners in dienst, jongeren tussen de 15 en 19 jaar die een jaar lang een bijbaan krijgen in het Stedelijk. Het afgelopen jaar was Blikopener Quinn aan mij gekoppeld. Ze heeft met mij nagedacht over nieuwe manieren om het Onvergetelijk programma bij de doelgroep onder de aandacht te brengen. Vandaag presenteert ze haar idee voor een Onvergetelijk notitieboekje, waarin kunstwerken van het Stedelijk opgenomen zijn. De dag sluiten we met alle collega’s af met een zomerborrel op het dakterras, inclusief parasolletjes.
Ter compensatie van deze week heb ik een extra vrije dag ingepland. Ik kan het echter niet laten en werk overdag toch nog even aan een nieuw projectplan op het gebied van outreach. De uitbreiding van Onvergetelijk loopt in december ten einde, maar we hebben plannen te over om het Stedelijk ook toegankelijk te maken voor andere doelgroepen. Deze ideeën probeer ik in het projectplan nader te concretiseren. Ik luid het weekend in door ’s avonds met een vriendin de Tony Cohen fashion show te bezoeken tijdens de Amsterdam Fashion Week. Ik kijk m’n ogen uit: de fashionwereld is een totaal andere scène dan de kunstwereld, maar zeker niet minder fascinerend!
Tijd voor de broodnodige ontspanning. Sinds een aantal jaar doe ik aan yoga en ik durf inmiddels toe te geven dat ik er enigszins verslaafd aan geraakt ben. Een betere start van het weekend kan ik me niet voorstellen. De haast eindeloze stroom aan gedachten en ideeën komt tot rust en na afloop ligt de werkweek mijlenver achter me. Na afloop van een fijne Vinyasa les ontbijt ik met een vriendin in de binnentuin van de yoga school, genietend van de zon.
Samen met mijn broertje, die even over is uit Wenen waar hij sinds 2 jaar woont en werkt, bezoek ik het strand van Kijkduin. We hebben elkaar een aantal maanden niet gezien, en kletsen na een strandwandeling door de branding onder het genot van een hapje en een drankje bij. De middag voelt als een kleine vakantie in eigen land. Ik eindig de week zoals ik ‘m begon: ontspannen en klaar voor wat er komen gaat!
Tot zover de week van Anouk Heesbeen van het Stedelijk Museum. Ben jij of ken jij een cultuurmarketeer die ook zijn of haar week wil delen met de lezers van Cultuurmarketing? Tip ons via mail of Twitter.